بيماري آلزايمر و دمانس عروقي علل حدود 80 درصد از تمامي موارد دمانس را به خود اختصاص مي دهند. شواهدي مبني بر همپوشاني هيستوپاتولوژيك، باليني و همه گير شناسي اين دو بيماري وجود دارد. هر دو بيماري با آترواسكلروز كاروتيد (حتي در بيماران فاقد بيماري عروقي مغز) مرتبط هستند. ....

نقش بالقوه آمبولي‌هاي مغزي در بيماري آلزايمر و دمانس عروقي

بيماري آلزايمر و دمانس عروقي علل حدود 80 درصد از تمامي موارد دمانس را به خود اختصاص مي دهند. شواهدي مبني بر همپوشاني هيستوپاتولوژيك، باليني و همه گير شناسي اين دو بيماري وجود دارد. هر دو بيماري با آترواسكلروز كاروتيد (حتي در بيماران فاقد بيماري عروقي مغز) مرتبط هستند. بيماري كاروتيد منبع بالقوه اي براي آمبولي هاي خودبه خودي مغزي به شمار مي‌رود. جهت مقايسه وقوع آمبولي هاي خودبه خودي مغزي به شمار مي‌رود. جهت مقايسه وقوع آمبولي‌هاي خودبه خودي مغزي و شانت هاي گردش خون وريدي به شرياني در بيماران دچار آلزايمر يا دمانس عروقي و افراد شاهد بدون دمانس، پژوهشگران يك مطالعه مقطعي مورد- شاهدي ترتيب دادند و طي آن 170 بيمار مبتلا به دمانس و 150 نفر شاهد يكسان از نظر سن و جنس را بررسي كردند. طي اين بررسي ميزان كشف آمبولي هاي خودبه خودي مغزي در خلال يك ساعت پايش شرايين مغزي مياني و شانت‌هاي وريد به شريان توسط يك تكنيك داپلر ترانس كرانيال (با استفاده از ريز حباب‌هاي درون وريدي به عنوان ماده حاجب اولتراسوند) اريابي شد. بررسي نتايج نشان داد آمبولي‌هاي خودبه خودي مغزي در 40 درصد از مبتلايان به آلزايمر و 31 درصد از افراد مبتلا به دمانس عروقي وجود دارند، در حالي كه اين آمبولي ها تنها در 14 تا 15 درصد از افراد شاهد كشف شد. منشا آمبولي هاي مذكور تنگي كاروتيد نبود(در حالي كه شيوع تنگي در افراد شاهد و افراد بيمار برابر بود.) نتيجتاً آمبولي هاي خودبه خودي مغزي با هر دو بيماري دمانس عروقي و آلزايمر ارتباط معني داري دارند و شايد بتوان اين آمبولي ها را جزء علل بالقوه قابل درمان يا قابل پيشگيري دمانس به شمار آورد.